USA 2010 - Blog (originele blog op ericencarin.reismee.nl)


Seattle, 29-8-2010

Hehe,
we zijn in Seattle ! Vanmorgen liep de wekker om 0445 af, en om 0520 stapten we de auto in. Het regende lekker, en ook op Schiphol bleef het regenen. De koffers waren we lekker snel kwijt, en rond 08.00 gingen we door de douane.




De vlucht vertrok ietsje later, maar we landden na een probleemloze vlucht (ik heb alleen maar m'n ogen open gehad tijdens het opstijgen, eten en landen !!) landen we om 1125 lokale tijd op Seattle. De douane ging weer als vanouds (niet snel dus) en om 1230 waren we met een opgebeld shuttlebusje in het hotel. We konden inchecken (ze moesten wel even naar de reservering zoeken) en om 1300 waren we gereed.....wat nu te doen ? Het weer was lekker, zo'n 17 graden, en we besloten maar om de lightrail naar downtown te nemen; deze stopte tegenover het hotel, en met een half uurtje (voor $ 2,50 pp) zaten we in het centrum. Hier lekker rondgelopen en op een terrasje bij de haven wat gegeten en gedronken.




Rond 1600 uur weer teruggeraild, en nu is het de bedoeling dat we een tukkie gaan doen !
Morgenochtend willen we om 0845 de auto ophalen op het vliegveld, en dan rijden we direct naar een Walmart om "iets voor onderweg" in te slaan. We hebben geen idee wat het weer gaat doen, maar dat zien we vanzelf. Eerst maar eens gaan rijden, en in Marblemount uitkomen !


Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Seattle naar Marblemount, 30-8-2010

Vandaag de eerste echte vakantie-dag; vliegen is een noodzakelijk kwaad, dus die tellen we voor het gemak maar niet mee. Vanochten waren we om 0600 uur wakker, na een goede nachtrust van zo'n 11 uur lang. Om 10 voor half zeven zaten we in een Denny om een ontbijtje te scoren; Carin nam pancakes, en ik toast met scrambled eggs en hash browns. Een goed begin is het halve werk! Daarna stapten we om 0830 in de shuttlebus van het hotel, en lieten ons bij de National rent-a-car afzetten. We hadden een SUV geboekt, we mochten zelf kiezen uit een stuk of 6 SUV's die er stonden. Uiteindelijk kozen we een rode Kia Sorento, omdat die het meest rijkelijk was uitgerust (we sloegen een Jeep, een Jeep Wrangler, en een paar Fords af).




Als eerste maar Seattle uitkomen, halverwege gestopt bij een Walmart en het eea aangeschaft (oa een ijskrabber, die zullen we in Yellowstone straks wel nodig hebben !).

Hierna doorgereden over stille wegen richting de Nort Cascades. Je merkt dat in deze streek haast geen toeristen komen, het is een wat onbekender national park. Hier geen bussen met Japanners ! We zijn totaan Diablo gereden, bij het gelijknamige stuwmeer.




Dit was al voorbij ons overnachtingsadres (zo'n 22 mile verder), maar we hadden de tijd, en het weer was prima: zo'n 22 graden en een lekker zonnetje. Het stuwmeer en de dam lagen er lekker zonnig bij. Hierna nog even gestopt bij het North Cascades NP visitor center, en toen maar naar het motel. Hier ook maar het dinner genuttigd, en rond 1930 was de dag wel zo'n beetje om.
Morgen rijden we de #20 verder af naar Colville; hopen dat ons geplande hotel open is, want via het internet zijn ze niet (meer) bereikbaar.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Marblemount naar Colville, 31-8-2010

Vanmorgen opgestaan (jaja, dat doen we elke dag !), en met het openen van de gordijnen zagen we het al: een grijze lucht, en de regen drizzelde naar beneden. Haha, lachend zeiden we nog tegen elkaar: "Goed dat we gisteren toch nog bij Diablo Lake en de dam zijn geweest".Hierna even snel ontbeten, en om iets voor half negen reden we verder richting het oosten de #20 af.

Toch leverde het wel een paar aardige plaatjes op, alleen niet zo kleurrijk. We reden natuurlijk weer langs Diablo Lake, schoten toch maar een foto om het verschil tov een zonnige dag goed te kunnen zien en we reden door naar een stopplaats bij een trail. Bij deze Easy Pass Trail hebben we een stukje gelopen naar een boombrug over een riviertje, dit was goed te doen en een leuk stukje wandelen. We hadden gezelschap van een verregende eekhoorn, maar we kregen 'm niet goed op de foto.



Hierna doorgereden naar de Rainy Pass (1480 meter), en hier de trail gelopen naar Rainy Lake. De wandeling deed z'n naam eer aan, het regende nog steeds; niet al te hard, maar toch....Hierna reden we door naar de Washington Pass, maar vanwege de hoogte waaide het er flink en het regende ook nog, dus het uitzicht was niet echt fantastisch. Hierna reden we zo'n beetje de bergen uit, we waren pas 34 mile onderweg en het was al bijna 1200 uur; en we moesten nog een flink stuk. Dus redelijk doorgereden, het weer nodigde ook niet uit om uit de auto te gaan. Bij Omak hebben we een snacky gegeten, en via Tonasket en Republic zijn we de Sherman Scenic Byway opgereden, richting de Sherman Pass. Na de Pass kwamen we twee ree'en tegen, de eerste herten de wie zagen deze trip.



Bij Kettle Falls staken we de Columbia River over (hier waren we in 1999 ook al eens), daarna was het nog maar een klein stukje naar Colville. Inmiddels was het al 1800 uur geworden, en we besloten om direct maar wat te eten; het werd een Mexicaans restaurant, de Corona's smaakten me prima ! Morgen rijden we naar Libby, Montana. We leveren dan een uurtje in, we gaan van pacific time naar mountain time. Dat betekend dat we dan geen 9, maar 8 uur tijdverschil met NL hebben.

Stay Tuned !

Eric & Carin

PS: iedereen bedankt voor de reaktie's, vooral blijven doen !

PSPS: Ernst, drie weken met een houten kont in een Jeep, of relaxt in een Koreaan ? Makkelijke keuze toch ?



Van Colville naar Libby, 1-9-2010

Hee hallo,

vandaag een relaxed ritje naar Libby, Montana. Vanmorgen eerst even gekeken wat het weer ging doen, en volgens the Weather Channel werd het zwaar kl**e...heel veel bewolking, en bijna 100% kans op regen. We begonnen toch vol goede moed, want het zag er niet erg slecht uit; eigenlijk trok het gewoon helemaal open, met her en der machtig mooie wolkenpartijen zoals je die inderdaad alleen maar in "Big Sky Country" (zoals Montana genoemd wordt) tegenkomt. Alleen, we reden nog gewoon in Wahington, en moesten nog door Idaho voordat we in Montana zouden belanden. En, in Montana wonen ook nog een stel dieven, dus zijn we nog bestolen van een heel uur (we gingen van pacific time naar mountain time).



Het weer bleef, op 1 buitje na, erg goed; een prima dag dus ! We hebben van alles en nog wat gezien, oa een paar wilde kalkoenen, turkey vultures, een aantal ree'en, osprey's (visarenden), we hebben een bezoek gebracht aan de Kootenay Falls, over een redelijke hoge hangbrug gewaggeld, bij diverse recreation area's in het zonnetje langs het water gezeten, een aantal forse bliksemflitsen tijdens de enige bui die we gekregen hebben gezien, enz. enz.



Bij een van de recreation area's waar we wat rondgestruind hebben, is Carin nog bijna op een slang gaan zitten... Nee, geen amerikaanse gardensnake, maar een echte amerikaanse Viper, platte kop, bruin met aan iedere kant een gele streep...het beestje (ongeveer 35 cm lang) lag te zonnen, maar verdween snel tussen het gras. Ik nog met een stokje door dat gras zitten peuren, maar hij kwam niet meer tevoorschijn...helaas geen foto van kunnen maken.



Net voor Libby dus bij de Kootenay River en de watervallen geweest, de suspension bridge was een leuke bijkomstigheid. Uiteindelijk klopten we rond 1820 bij ons via internet gereserveerde motel aan, en zijn we meteen maar wat gaan eten. Het restaurant werd ons aangeraden door de motel receptioniste, en was ooit gestart door de Amish. Het eten was prima, maar de Amish invloed was nog merkbaar; ik wilde een biertje bij het eten, maar het enige bier wat ze hadden was root beer, en dat heeft helemaal niks met een goudgele rakker te maken ! Tip van de week: eet niet bij de Amish, als je een biertje lekker vind !

Morgen naar Glacier NP, Hungry Horse, waar we twee nachten willen blijven.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Libby naar Glacier National Park, 2-9-2010

Vandaag trokken we de gordijnen open en wat bleek: Libby lag bijna geheel in een wolk; redelijk wat mist, en best wel vochtig, maar geen regen. Rond 0815 reden we weg, en meteen begon het weer beter te worden; een schraal zonnetje prikte zo af en toe al door de mist, en na een half uurtje was alle mist verdwenen en scheen er een sterk zonnetje ! De temperatuur bleef wel wat achter, met tien graden was dat het wel....gelukkig werd het gedurende de dag steeds beter, en we besloten de dag in Glacier met prima helder weer en misschien wel rond de 22 graden !



Hierboven een foto net na Libby, hieronder zoals het de rest van de dag was...

Onderweg her en der gestopt, oa bij de Libby Dam, verder eigenlijk bij alle mooie uitzichtpunten die we tegenkwamen. Rond 1300 uur kwamen we in Whitefish aan, hier hebben we een lekker lunchje gescoord, en waren we al op 3/4 van de route. Rond 1415 reden we het terrein van de Tamarack Lodge op, ontzettend aardige eigenaar waar we meteen konden inchecken (moesten wel eerst met z'n twee honden spelen...jaja die beesten met een staart !!!) en we dus de koffers maar in de lodge sodemieterden en meteen doorreden naar het Glacier NP. Het weer was tenslotte fantastisch, en je weet nooit wat de volgende dag je gaat brengen, dus we moesten maar van de gelegenheid gebruik maken.



Glacier is een prachtig NP, machtige bergpieken met veel sneeuw en een schitterende natuur; eerst maar naar Lake McDonald, daarna nog een stukje door een deel van het park wat in 2003 door een grote bosbrand is verwoest, en tenslotte ook nog de Cedar Trail afgelopen. Dit is allemaal aan het begin van het NP, morgen willen we vroeg over de Going to the Sun road naar Logan's Pass rijden, om de drukte voor te zijn en nog in redelijke rust van het park te genieten.



Het lijkt prima weer te worden met bijna 28 graden, maar eerst zien, en dan geloven !

Morgen hopelijk meer,

Stay Tuned !

Eric en Carin



Glacier National Park, 3-9-2010

Jaja, we zijn niet gek ! Weet je nog, die ijskrabber die we in Seattle hebben gekocht ? Nou, die hebben we vanmorgen voor de eerste keer nodig gehad ! Rond 0730 wilden we wegrijden om lekker vroeg bij de Logan's Pass te zijn, en omdat het dan ook nog rustig in het park is, moest ik wel eerst het ijs van de voorruit afkrabben ! Ik denk dat het zo net boven nul is geweest, verder was er geen rijp oid te zien, het was wel berefris !



Gisteravond zag het er wel naar uit dat het een koude nacht zou worden, een glasheldere hemel, en we hebben nog nooit zoveel sterren gezien ! Wat een prachtig gezicht, alles pikkedonker om je heen, en dan maar naar boven staren; je kijkt totaan het oneindige toe !Wat is dit toch een machtig stukje USA !

Vanochtend dus Glacier in, en dit blijft een mooi park; wel is er sinds ons vorige bezoek in 1999 wel een behoorlijk stuk afgebrand in 2003, maar ook dat zie je toch weer heel goed herstellen.



Veel is er niet te vertellen, de foto's spreken voor zich. Na de kou van vanmorgen kwam de zon algauw weer door en uiteindelijk is het zo'n 25 grd. geworden. Een prima dag. Vanavond op de lodge was er een country gitarist, die z'n liedjes rond een groot kampvuur zong; bijna alle gasten en de eigenaar (totaal zo'n 12 man/vrouw, incl. ons) zaten heerlijk rond het kampvuur, terwijl de temperatuur na het ondergaan van de zon meteen weer onderuit kachelde. Een erg leuke afsluiting van ons bezoek aan Glacier. Morgen rijden we naar Great Falls, als een van de tussenstops onderweg naar Yellowstone. Omdat het Labourday weekend is, zag je dat het vandaag al een stuk drukker in het NP was als gisteren; we zullen dus wel weer op tijd gaan rijden.

Hoe dat afloopt ? Morgen (misschien) weer een verhaal !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Hungry Horse naar Great Falls, 4-9-2010

Vanochtend geluk, ik hoefde geen voorruit ijsvrij te maken ! Misschien kwam het, omdat we iets later wegreden, om 0845 zaten we in de auto, nadat we eerst een broodje ei voor ontbijt hadden. Vandaag zou het een "transport dag" worden, omdat de afstand naar Yellowstone te groot is om op 1 dag te doen. Het weer was redelijk bij vertrek, maar we hebben onderweg wel continue vette donkere wolken boven de Rocky Mountains zien hangen, en die bleven ons de hele weg zo'n beetje volgen.



Dat leverde soms mooie plaatjes op, want nadat we Glacier NP zo'n beetje voorbij gereden waren veranderde het landschap van bergachtig naar heuvelachtig. En nu weten we ook meteen wat ze bedoelen met "the great plains", zover als je kunt zien glooiende vlaktes met grasland en graan. De wegen lijken soms tot in het oneindige te verdwijnen. Neem dan hierbij het zonnetje waar we bijna continue onder reden, en de donkere, dreigende luchten opzij van ons, en de rit waarvan we thuis dachten dat-ie misschien wel wat saai zou zijn, was toch best indrukwekkend.



We hebben natuurlijk niet zo veel beleefd, natuurlijk eet je wat ergens in een lokale dinner, en hebben we nog ergens een roofvogel gezien, maar dat was het dan ook wel. In Great Falls zijn we nog even bij de gelijknamige dam wezen kijken, maar uit onze herinnering (in 1999 hebben we hier ook al eens overnacht, alleen kwamen we toen vanaf Calgary, Canada) wisten we nog dat deze dam niet zo heel bijzonder was, en dat klopte nog steeds.



Nog wat huishoudelijke dingen in het hotel gedaan (wassen), en verder niets. Morgen dus door naar Yellowstone, we hebben een hotelkamer met jacuzzi geboekt, is wel eens lekker, een beetje bubbelen. De weersverwachting in Yellowstone geeft zo'n 10 grd. op, en mogelijk kans op sneeuw. Laten we het hopen !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Great Falls naar West-Yellowstone, 5-9-2010

Vanmorgen op tijd weg uit Great Falls, om op tijd in Yellowstone aan te komen. Alhoewel de weersvoorspellingen niet al te best waren, hebben we onderweg eigenlijk maar twee keer de ruitenwissers aan te hoeven doen; een keer net nadat we vertrokken waren, en ergens tussen Livingston en Gardiner. Het eerste deel vanaf Great Falls was eigenlijk hetzelfde als gisteren; een grote vlakte met gras en graan (al dan niet gemaaid).
Vanaf Monarch (over de #89) werd het gevarieerder, en reden we het Lewis en Clark National Forest in. Hier kwamen we diverse ree'en en pronghorns tegen. We kwamen zo steeds dichter bij Gardiner, het dorp aan de noordkant van het Yellowstone National Park. Hier ga je ook het park in via de North Entrance.



Rond 1215 uur reden we het NP in. Omdat het nog steeds zonnig was, en het erop leek dat het snel zou verslechteren, meteen maar even bij de Mammoth Hot Springs gekeken. Maar, mensenmensen, wat een drukte, niet alleen hier, maar in het hele park. Nadat we een stukje rondom de Hot Springs hadden gewandeld, besloten we weg te gaan uit de drukte en maar eens met de klok mee richting Tower-Roosevelt te rijden. Onderweg zo her en der gestopt, en genoten van de diverse uitzichten. Maar, het bleef gewoon erg druk. Dat was de vorige keer dat we in Yellowstone waren wel anders. Zo her en der kwamen we wat deer en bizon tegen, en nadat we bij Canyon Village naar Norris reden, hebben we ook daar even de diverse geysers en pruttelende modderpoelen bekeken. Hierna was het tijd om naar West-Yellowstone te rijden; onderweg liepen er nog een paar bizons midden op de weg, die voor een enorme "bizonjam" zorgden; een complete file ontstond ! Nadat we het park uitwaren, ingechecked in het Three Bear Lodge motel, om daar voor twee dagen een kamer met jacuzzi te betrekken ! Terwijl we zaten te eten, kwam er een donkere wolk over en begon het even te stortregenen. Dat hadden we dus mooi gemist !



Ik was gestart met het plaatsen van wat foto's op het blog, maar halverwege viel de verbinding weg en kon ik er niet meer opkomen. Morgen proberen we de fotoserie af te ronden, en dit verhaaltje te plaatsen. Als dat niet lukt, nou, dan lees je dit een paar dagen later ! Voorlopig gaan we morgen (Laborday, zal wel lekker druk zijn overal !) nog een keer op ons gemak door het park.

Update 06-09: fotoserie afgemaakt, en dit verhaaltje geplaats; morgen misschien het verhaal van vandaag + de bijbehorende fotoserie van Yellowstone NP....

Stay Tuned !

Eric & Carin



Yellowstone National Park, 6-9-2010

Vandaag de hele dag om door Yellowstone te touren; we vertrokken al vroeg, rond 0730, nadat ik eerst de aangevroren sneeuw van de voorruit en de zij-ruiten heb moeten schrapen. De twee dollar die we uitgegeven hebben aan de ijskrabber heeft z'n geld al ruimschoots opgebracht !



Als eerste zouden we de zuidelijke loop rijden, en het begon eigenlijk al meteen goed; her en der wat ree'en, daarna kwamen we her en der weer bizons tegen, en ook een coyote liep ergens in een veld naar z'n ontbijt te zoeken; de dag kon eigenlijk al niet meer stuk. Ook het weer hielp goed mee, alhoewel het best frisjes was, was het wel heel erg helder, en de zon scheen goed mee. Heel ander weer als in de voorspellingen te zien was, het zou nl. 80 % regenen, en geheel bewolkt blijven. Wij hebben in ieder geval geen regen gezien, wel nog sneeuw van de afgelopen nacht die was blijven liggen in de schaduwrijke gebieden.



Nadat we Lake Yellowstone voorbij waren besloten we om nog verder omhoog te rijden, en een stukje van de noord-loop te rijden. Ook dit was een erg mooi stuk, weer met prima uitzichten en af en toe wat wildlife. Uiteindelijk besloten we weer terug te rijden helemaal richting Old Faithful, waar we iets gegeten hebben in een restaurantje met uitzicht op de geyser. Old Faithful spuit bijna elk uur, maar het schijnt dat-ie wat onstabieler wordt en soms wel eens wat eerder of later uitbarst. Wij waren net klaar met het diner, en we besloten om op de veranda in een schommelstoel te gaan zitten, om nog even van de zon te genieten voordat-ie onder zou gaan; en we zaten net, toen, verdomd als het niet waar is, Old Faithful begon te kuchen en er een stoompluim met een plons water naar buiten werd gezwiept. Wij zaten eerste rang, en hebben het allemaal prima kunnen volgen. Hierna hebben we nog een kwartiertje gewacht om de massa mensen die weer teruggingen een voorsprong te geven, en toen zijn we zelf ook maar rustig helemaal teruggerden.



Het begon net donker te worden toen we hat park uitreden, en 5 minuten later, iets voor 2000 uur, stapten we de motelkamer binnen. Een lange dag, maar zeker de moeite waard !

Morgen rijden we weer via Yellowstone richting Powell; we willen de route over de Chief Joseph scenic byway rijden, die moet ook heel mooi zijn.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Yellowstone naar Powell, 7-9-2010

Deze dag moest in Powell eindigen, en dat deed-ie ook; maar eerst moesten we nog door een half Yellowstone NP heen, en dat vonden we niet verkeerd ! Deze ochtend hoefde ik geen ijs van de autoruiten te krabben, de zon scheen alweer uitbundig en het beloofde een warme dag te worden.

Yellowstone blijft een bijzonder park; niet alleen door de grote variatie aan "rariteiten", maar omdat het net is of je steeds nieuwe uitzichten ziet, terwijl je sommige stukjes al hebt gezien; het verveeld nooit.



Natuurlijk weer wat wildlife gezien, en zeker aan de oostkant van het park hebben we tientallen bizons gespot, in groepen van 20 tot 50 beesten! Op een gegeven moment stonden er een aantal autos aan de kant en mensen allemaal zenuwachtig door verrekijkers en camera's kijken naar....ja, naar wat eigenlijk ? Ik even vragen hoe of wat, bleek er op een redelijke verre afstand een grizzly gespot te zijn, maar ze hadden 'm maar even gezien, en nu was-ie al een kwartier niet meer gespot. We besloten even te wachten, en zetten de auto aan de kant; begon er meteen een zenuwachtige ranger te gillen en te fluiten dat we door moesten rijden, en een eind verderop maar moesten parkeren (vreemd, er stonden wel 20 autos langs de weg). Dus dat hebben we maar gedaan, en besloten om naar de andere wachtenden toe te wandelen; begon die man weer heel nerveus te fluiten en te gebaren naar ons, dat we daar moesten blijven ofzo...dat deden we dan maar. Hij zal wel gelijk gehad hebben, maar hij was zo druk naar ons aan het gebaren dat-ie vergat dat er achter hem nog een aantal autos stopten en gewoon uitstapten en ook terugliepen ! Maar ja, dat miste hij even. We zijn uiteindelijk maar doorgereden, volgens de andere mensen was de grizzly alleen heel even met een verrekijker te zien geweest, dus voor een foto was het helemaal te ver weg... Enne, alhoewel we verleden jaar in Alaska tussen de grizzly's hebben gezeten, is een grizzly spotten nooit verkeerd natuurlijk...



Hierna reden we een uurtje later het park uit en reden over de Chief Joseph Scenic Byway naar Cody. Cody is "Home of Buffalo Bill", en we zijn even door het dorp gereden, en wat foto's van een paardrijdende Buffalo Bill (standbeeld) gemaakt.



Powell is dan nog een kort stukje (16 mile ofzo), en rond 1615 checkten we in. De dag zit er weer op. Zometeen even eten bij de Pizza Hut (de eerste keer deze trip !!!), en morgen op weg naar Buffalo; tussendoor nog een kijkje nemen bij Devils Canyon, dat zal zo'n beetje het hoogtepunt van de rit worden...

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Powell naar Buffalo, 8-9-2010

Vanuit Powell vertrokken we rond 0830 richting Lovell, over de ALT #14; deze alternatieve route zou ons langs het Bighorn Canyon National Recreation Area brengen, waar we de Devils Canyon zouden bezoeken. De Devils Canyon is een diepe uitgesleten canyon, een prachtig gezicht. We waren zo'n beetje de enige daar, het was heerlijk rustig.



Na de Devils Canyon reden we verder over de ALT #14, dwars door en over de Bighorn Mountains. Deze bergen waren bij ons niet echt bekend, maar als je eenmaal deze route hebt gereden, dan weet je meteen wat dit voor bergen zijn; niet zo hoog en ruig als bijv. de Rockie's, maar ook heel erg spectaculair om te doorheen te rijden. Haarspeldbochten, stijgingspercentage's van ruim 10%, fantastische uitzichten op het grote, lege Bighorn Bassin, echt heel erg mooi. Het hoogste punt waar je overheen komt ligt op 9430 feet, dik 2800 meter! En je kijkt dan mijlen ver weg !




Na de summit gepasseerd te hebben gaat het een stuk minder stijl naar beneden, en uiteindelijk kom je op de #14 uit en reden we door naar Ranchester. Hiervandaan was het nog een klein stukje naar Sheridan en uiteindelijk naar Buffalo. Buffalo is niet zo'n grote plaats, er is niet zo heel veel te beleven. Morgen rijden we naar Custer in South Dakota, daar zullen we drie overnachtingen hebben.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Buffalo naar Custer, 9-9-2010

Vandaag rond 0830 vertrokken voor een ritje naar Custer in South Dakota. De rit hadden we in twee stukken verdeeld, allebei van ongeveer 2 uurtjes rijden. De tussenstop zouden we bij de Devils Tower houden, een vreemd uitziend stuk rots. Vroeger was dit een ondergrondse magma-kamer, waarin het vloeibare gesteente uiteindelijk een vaste vorm heeft aangenomen, en in de loop van miljoenen jaren is de grond en het landschap eromheen door erosie en verzakkingen weggezakt, zodat Devils Tower nu zo'n 1267 feet boven het omringende landschap uitsteekt.



De rots is voor de native's een heilige plaats, volgens de overlevering heeft de rots zijn karakteristieke vertikale voren gekregen nadat een aantal natives op de top van deze rots een aanval van een reusachtige beer hebben afgeslagen; de voren zijn gemaakt door de klauwen van de beer. Rondom de Devils Tower vind je ook hele velden vol met prairiedogs; ze fluiten naar elkaar bij onraad, maar verder doen ze gewoon waar ze zin hebben. We hebben er nog een filmpje van gemaakt, erg grappig.

Zo, dan weten jullie dat ook weer, hoef je het niet op Wikipedia op te zoeken !

Verder was het een rustige dag, prima weer, maar terwijl ik dit verhaal zit te schrijven is er hier boven Custer een gigantische hoosbui met onweer en hagelstenen aan de gang; het zag er aan het eind van de middag al naar uit dat er iets zou gaan vallen, en dat is nu dan ook aan de gang.



We blijven drie nachten in Custer, morgen willen we de diverse loops van Custer State Park rijden, en naar Mount Rushmore. Zaterdag willen we dan naar het Badlands NP gaan. Zondag rijden we dan naar The Jackalope City, oftwel Douglas. Wil je weten wat voor beest een Jackalope is ? Blijf ons dan volgen !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Custer State Park & Mt.Rushmore, 10-9-2010

Vanochtend gestart met de diverse routes door Custer State Park; na het noodweer van gisteravond leek het vandaag weer een zonnige dag te worden, met goede temperaturen. Als eerste de wildlife loop gereden; hier kwamen we uiteraard bizons (buffalo) tegen.



Het Custer SP staat bekend om zijn grote kuddes bizons, dus die tegenkomen was niet zo moeilijk ! Het blijven trouwens vreemd gevormde beesten, een massieve voorkant met een kop van beton, een beetje vreemde kraaloogjes en ruige hoorns, en een wat sullige achterkant. Ook kwamen we weer de prairie-dogs tegen, zo af en toe floten ze naar elkaar. Toen ik ook eens meefloot gingen er een aantal van die beestjes meteen een "wave" doen ! Ze strekten zich helemaal uit, en gooiden hun voorpootjes in de lucht ! Echt een leuk gezicht, we hebben ons rot gelachen !



Ook nog een zooitje wilde ezels tegen gekomen, maar die waren zo wild, die aten uit je hand....

Na de wildlife loop meteen verder de Iron Mountain Road op; hier slingert de weg zich door de Black Hills, en zo af en toe ga je door een kleine tunnel; er kan net een forse pick-up door, dus redelijk smal allemaal. Hierna kom je vanzelf bij Mt. Rushmore. De toegang tot Mt. Rushmore is gratis, alleen moet je $10,-- betalen om te parkeren. Het is best een aardig gezicht, vier van die ouwe presidenten zo tegen die berg aan.... Vlak ervoor heb je nog een vlaggen promenade, hier hangen alle staatsvlaggen, met info wanner de betreffende staat is toegetreden tot de Verenigde Staten. We stonden nog met een Amerikaan te praten die vertelde dat ze voor 11 september een mitrailleur bovenop de berg hebben gezet; ik weet niet of-ie een geintje maakte, maar wat moet je nu met zoiets als een gek daar iets vreemds wil doen ? Morgen de kranten maar in de gaten houden wat er gebeurd (waarschijnlijk helemaal niks !).



Na Mt.Rushmore de Needles Highway afgereden, weer een paar tunneltjes, en daarna toch nog even weer een stukje wildlife loop gereden.

Hierna hebben we een Bavarian restaurant opgezocht, we hadden trek in schnitzels. En laten ze die daar nu net hebben !

Morgen rijden we naar Badlands NP, kijken hoe dat er uitziet.

Natuurlijk bedanken we iedereen voor de reaktie's; blijf dat vooral doen, die reakties geven !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Badlands National Park, 11-9-2010

Vanmorgen op tijd weggereden om het Badlands National Park te bezoeken; vanuit Custer is dit toch 2 uur doorijden, eerst binnendoor naar Rapid City, en dan dik een uur over highway #90. En op deze highway is niet zoveel te beleven, dus maar gewoon met de max. snelheid van 75 m/h doorgereden naar de meest oostelijke ingang. Van verre zie je al dat het landschap veranderd, er komen zo af en toe een beetje rare rotsformaties boven het maaiveld uit, alleen het echte ruige werk zie je pas als je het park ingegaan bent.



Vreemde rotsen boven, maar vooral ook onder het maaiveld, en dat zie je pas als je er langs rijd. Aan het begin van de door ons gereden route waren de parkrangers bezig om gecontroleerd diverse stukken af te laten branden; dit wordt bewust gedaan om de vegetatie en vooral de bodemlaag weer eens te vernieuwen. De natuur hersteld zich vanzelf, juist veel zaden ontkiemen pas als er brand is geweest.



De rotsformaties waar je langs rijdt, en eigenlijk het hele landschap daaromheen is met niets te vergelijken; dan pas ga je snappen waarom ze het Badlands noemen. Het lijkt niet mogelijk om hier iets te laten groeien of iets te laten leven, bloedheet in de zomer, en koud en sneeuw in de winter. Toch leven er herten, prairie-dogs, mule deer, coyotes, fretten en diverse soorten vogeltjes. Het was best een bijzonder tripje, en de tijd zeker waard; je bent toch een dag bezig.



Op de terugweg zijn we in het plaatsje Wall gestopt; op de heenweg zagen we al 50 mile vantevoren elke halve mile een groot reclamebord met daarop Wall Drug, en diverse lovende kreten. We werden helemaal loco van die borden, dus moesten we dat met eigen ogen zien: en wat blijkt: het dorpje Wall heeft 800 inwoners, en het centrum van het dorp word gedomineerd door 1 winkel ! Maar, deze winkel beslaat iets van 4 blokken, met allemaal verschillende soorten winkeltjes ineen, inclusief cafe en cafetaria. En, het was er steendruk ! Van narigheid hebben we er een hotdog gegeten, en een half uurtje rondgelopen. Hierna weer terug naar Custer.

Morgen rijden we naar Douglas, een kort ritje; eerst willen we nog even bij een woodcarving museum kijken (hier in Custer). En....morgen op jacht naar de Jackalope !!!

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Custer naar Douglas, 12-9-2010

Vandaag een betrekkelijk korte rit naar Douglas, Wyoming. Als eerste vandaag hebben we nog een bezoekje gebracht aan het National Woodcarvers Museum in Custer, is best wel aardig om te zien hoe en wat dat nu in z'n werk gaat. Na een uurtje doorgereden via het Windcaves National Park, waar we bizons, pronghorns en natuurlijk prairie-dogs tegen kwamen.



Hierna volgde een rit verder zuid en westwaarts over de #18. Hier rij je bijna eindeloos door heuvelachtig grasland. Ergens halverwege reden we langs een klein dorpje, we besloten even te kijken wat er te doen was, maar de inwoner was net even weg... Dat kan dus gebeuren, als er maar 1 persoon in het hele dorp woont....



Onderweg kwamen we ook een aantal treinen tegen, allemaal met twee loc's ervoor en twee loc's erachter, en hiertussenin zo'n mile aan wagons, vol met kolen.

Verder niet zo heel veel bijzonders, maar we zijn uiteindelijk wel in de Jackalope City aangekomen ! En wie of wat is nu een Jackalope ? Da's (normaal gesproken) een haas of konijn met een gewei ! Natuurlijk bestaan deze beestjes niet, maar er is hier een hele cult om ontstaan...Rare jongens die Amerikanen...



Morgen rijden we naar Laramie, en daarna zouden we naar Estes Park in Colorado rijden; er zijn nog steeds bosbranden in Colorado, oa ten westen van Loveland, en Estes Park ligt ook ten westen hiervan. We weten dus niet precies wat ons daar staat te wachten, morgenavond vanuit Laramie zullen we wel contact opnemen met het hotel daar om eens te horen hoe of wat. Normaal gesproken zouden we 3 nachten in Estes Park (zo heet dat dorpje) blijven, maar als de kans bestaat dat we daar niet kunnen komen of we halverwege weg moeten, dan verzinnen we wel wat anders. We blijven het in ieder geval een beetje volgen via the weather channel.... Tjongejonge, is het geen hurricane zoals in Florida (2004), dan is het wel weer een wildfire die roet in het eten kan gooien....Ach, je maakt wat mee zo...

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Douglas naar Laramie, 13-9-2010


Al vroeg vertrokken vanuit Douglas omdat we een behoorlijk stukje wilden rijden; als eerste zijn we net na Douglas even wezen kijken bij een Natural Bridge; deze lag zo'n 11 mile uit de route, in een klein parkje. Het is een flinke rots, waar een klein riviertje onderdoor stroomt, best leuk om te zien.




Hierna zijn we redelijk snel doorgereden richting Casper, over de highway #25, om in Casper af te slaan en over de #220 verder naar het zuiden te rijden. Dit was een behoorlijk stuk, niet al te interressant, weer heeeel veeeeel heuvelachtig grasland zo ver als je kan kijken. Het was makkelijker en korter geweest als we andersom naar Laramie zouden rijden, maar we wilden perse de Snowy Mountain Scenic Byway rijden, en dus moesten we deze route wel doen. Nadat we bij Saratoga eindelijk richting de Snowy Mountain byway reden, werd het landschap weer gevarieerder; de bergen kwamen in zicht !



Net voordat we het Medicin Bow National Forest inreden, zijn we nog even gestopt bij het Snowy Mountain visitor centre; hier moesten we de gepensioneerde gastheer wakker maken, hij had al 5 mensen gezien de hele dag (en wij waren er rond 1500 uur) ! Na wat info gekregen te hebben, en vooral goed op moesten letten op Moose langs de weg, zijn we begonnen aan de scenic byway. Meteen al na een paar mile zagen we een groot mannetjes eland met twee vrouwtjes=elanden rondscharrelen! Dat begon al erg goed, we hadden deze reis nog geen eland gezien! Na diverse foto's zijn we doorgereden, en zo her en der gestopt.



Op een van die stopplaatsen konden we nog een marmot op de gevoelige chip vastleggen. Verder fantastische uitzichten, en zo her en der sneeuw op de bergen.






Ik sprak nog met een man die uit Laramie kwam, en deze vertelde dat het eigenlijk elke nacht kon gaan sneeuwen hier; de nachten werden al erg koud, en binnen een paar dagen zouden ook de Spruce trees verkleuren naar geel en rood. Het hoogste punt op deze byway was 10847 ft, dus da's al behoorlijk hoog. Na de byway was het nog een kort stukje naar Laramie. Laramie is een groot dorp, en we hebben het eerste "normaal uitziende" chinees restaurant gevonden; hier meteen maar gegeten, en het smaakte fantastisch. Eindelijk, daar hadden we ruim twee weken op gewacht...

Morgen richting Colorado, hopen maar dat de bosbranden zich niet uitgebreid hebben. We rijden gewoon richting Estes Park, en zien wel wat we aantreffen.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Laramie naar Estes Park, 14-9-2010

Vanochtend besloten we om een iets andere route te gaan rijden als we in gedachten hadden; we konden niets vinden over eventuele wegafsluitingen in de buurt van Loveland en/of Estes Park ivm de wildfires die ten westen van Loveland zijn. Daarom zijn we eigenlijk rechtstreeks over de #287 richting Colorado gereden, en niet helemaal via het westen. Ten eerste scheelde dat dik 2,5 uur rijden, en als we zonder problemen in Estes Park zouden komen, konden we meteen een stukje van het Rocky Mountain National Park ontdekken. Het was best een mooie route, zeker toen we ook nog eens binnendoor besloten gaan.

Eigenlijk zijn we zonder problemen in Estes Park terechtgekomen, hebben nog wel wat rook boven de bergen zien hangen, meer verder niets. We waren dus al om 1200 uur in Estes Park, nadat we eerst bij het plaatselijke visitor centre wat info en maps gehaald hadden, hebben we bij de lokale boulangerie een stuk chocolade taart en een ander stuk koek met chocolade erop verorbert.



Hierna meteen het NP in, de route naar Bear Lake zag er goed uit en was niet al te lang. De omgeving is erg mooi, de aspen en spruce beginnen al te verkleuren (gaan richting geel), alleen kan je dat aan de temperaturen nog niet merken. We hebben heel de dag schitterend weer gehad met temperaturen rond de 25 grd., en dat zal nog wel een paar dagen zo blijven volgens de berichten.



Nadat we terugreden vanaf Bear Lake hebben we ingechecked en alle rotzooi in onze lodge gesodemieterd....het huisje ziet er prima uit, een eigen balkon, en de eerste eekhoorntjes hebben we al voor de deur gezien. We hebben in het dorp wat boodschappen en drank gehaald (oa een 1,5 liter fles Gallo rose, 1 liter slobberwijn voor Carin, en een paar kilo vogelvoer en nootjes voor het vee rond de lodge), en zijn daarna bij een Italiaan wezen eten. En, het was geen gewone Italiaan, maar eentje die 40 verschillende soorten bier had ! En ik kan je zeggen, de echte Kriek Lambick smaakte prima !

Vanavond nog een roseetje op het balkon, en morgen weer het NP in !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Rocky Mountain National Park, 15-9-2010

Vandaag de hele dag in het Rocky Mountain National Park rondgereden. Het weer was fantastisch, we weten eigenlijk al niet beter. Rond 0745 starten we de auto, en gingen op weg. Eigenlijk kan je alleen maar rondom het park rijden, en kan je alleen hikend door het park. Er zijn wel een klein aantal plekken met de auto bereikbaar, en omdat Carin nog steeds geen kilometer kan lopen, hebben we dat gedaan. Eerst hebben we een heel stuk rond het park gereden, het hoogste punt waar je overheen gaat met de auto is iets van 12000 feet, behoorlijk hoog dus. Een aantal bergen hier zijn maar een klein stukje hoger, ze komen niet boven de 15000 feet uit (mag je allemaal zelf omrekenen, maar 1000 feet is ongeveer 304,80 meter ... haha, weet je ook gelijk wat 10000 feet is).



Hierna zijn we zo her en der dus wat weggetjes ingereden, de ene keer kwamen we bij een watervalletje uit, de andere keer weer ergens middenin de rimboe waar alleen de hike-trails starten, een derde keer weer bij een meertje, enz. Al met al was het een mooie dag, met diverse prima uitzichten.



Terug bij de lodge hebben we ons nog vermaakt met de eekhoorntjes en diverse vogels, en zijn we rond 1800 uur wezen eten in het dorp. Hierna, het werd al schemerig (om 1930 is het donker, als de zon achter de bergen is verdwenen) zijn we nog een stuk door het NP wezen rijden, om te kijken of we nog herten tegenkwamen. En die kwamen we tegen ! Een hele roedel herten, met een groot mannetje als aanvoerder; ze staken de weg over, en liepen een stuk vlak grasland op. Carin heeft twee hele mooie filmpjes gemaakt, van het grote mannetjes hert wat een aantal keren aan het burlen was om de meute bij elkaar te houden (het waren wel 30 damesherten !), en om een ander mannetje bij zijn harem weg te houden; op een gegeven moment ging het grote mannetje zelfs snuivend achter het kleinere mannetje aan om deze weg te jagen. Erg mooi om mee te maken, en nogmaals: het filmpje hiervan is prachtig !

Morgen rommelen we weer wat rond in het park, en morgenavond gaan we het gewoon weer proberen om herten te spotten.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Rocky Mountain National Park, 16-9-2010

Goed dan, hier de belevenissen van donderdag 16 september; we hebben eerst lekker uitgeslapen, en daarna zijn we op ons gemak in het dorp wat winkeltjes wezen bekijken. Er moest tenslotte nog het eea aangeschaft worden. Een paar truien verder en na een sterke expresso bij de Starbucks zijn we weer het NP ingegaan, de zuidwestkant. Gisteren waren we hier ook al even, vandaag zouden we kijken of we een watervalletje konden vinden...daar moesten we even een stukje van een trail voor doen, gelukkig was het niet al te ver en niet te veel omhoog/omlaag, dus dat ging net.



Verder hebben we nog her en der wat langs een klein riviertje zitten campingen, en nog een grote beverdam gevonden, echter het bever-echtpaar was niet thuis want we ontdekten geen aktiviteten. We zijn redelijk vroeg aan het diner gegaan, zo rond 1700 uur, omdat we daarna nog herten wilden gaan spotten tijdens de schemering. Op de plek waar we gisteren een kudde herten zagen, hebben we een taktische positie ingenomen en dan maar wachten. Uiteindelijk kwam er een groot mannetjes hert uit de bosjes stappen, en deze liep heerlijk te paraderen in het grasland recht voor ons. Waarschijnlijk was het de "eigenaar" van een kudde dames, hij liep her en der door het gras te snuiven en hij liep daarbij flink te burlen en te grommen. Een prachtig gezicht. Na een tijdje kwam er nog een tweede mannetje in beeld, maar deze werd binnen no time weggejaagd door het reeds aanwezige mannetje. Hij ging nog even de weg over, maar keerde al weer spoedig terug naar z'n "eigen" veld.



Nadat we hier veel foto's en filmpjes van geschoten hadden, besloten we nog een stukje verder te rijden; helaas werd het erg snel donker toen we een grote kudde herten met een ander groot mannetje tegenkwamen; deze stonden allemaal vlak langs de weg gras te eten. Het mannetje joeg zo af en toe wat jongere mannetjes weg (die hebben kleinere geweien), en burlde er lustig op los. Op een gegeven moment kwam er een andere schreeuw uit, en de hele kudde stormde meteen als 1 groep meteen verder bij de weg vandaan en verdween eigenlijk in het donker. Dus zo moet je de vrouwtjes aanpakken !

Omdat het zo donker was konden we geen foto's nemen, er waren wel gasten die een beetje in het wildeweg stonden te flitsen, maar dat was verspilde moeite; ik heb het nog geprobeerd, met en zonder flits, maar er was geen fatsoenlijke foto uit te krijgen. Wel jammer, maar toch een mooie belevenis !

Morgen via Nederland naar Denver.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Estes Park naar Denver, 17-9-2010

Vandaag onderweg naar ons laatste overnachtingsadres: Denver. Uiteindelijk zou dit een kort ritje zijn, alleen wilden we dwars door Denver om alvast een kijkje te nemen in de 16th Street Mall, en we hadden geen idee hoelang we hier over zouden doen. Voordat we bij Denver waren kwamen we door het plaatsje Nederland, wij al rondkijken of er toevallig een "Friet van Piet" ofzo was, want een broodje kroket gaat er wel in na al dat USA voedsel. Maar helaas, het dorp heeft alleen de naam, ze verkopen er geen klompen en we hebben geen tulp gezien....Wel een foto gemaakt van een ouwe brandweerwagen en een nieuwe police car. Heb dat wel eerst aan de officer gevraagd, die stapte netjes uit en vond het allemaal prachtig.

Hierna hebben we nog een alternatieve route door het Golden Gate State Park gereden, een leuke route door een canyon, en via Golden zijn we Denver ingereden. Denver is een grote stad, erg druk, en het verkeer in het centrum is best wel chaotisch. Maar, zonder Tomtom is er goed te rijden, en uiteindelijk kwamen we in de buurt van de 16th Street Mall. Parkeren kan je bijna overal, kost je $12,-- per dag, ook al sta je maar een uurtje of wat. Op zich is het allemaal best goed geregeld en aangegeven. De Mall is een lange straat met diverse eettentjes, winkels etc. Het gehele gebied is wandelgebied, en er rijden gratis 16th street bussen op en neer door het gebied.



Nadat we een keertje op en neer gelopen waren besloten we om het hotel op te zoeken; we hadden een hotel gekozen in de buurt van het vliegveld, da's lekker makkelijk zondagochtend. Nu betekende het dat we weer de hele stad door moesten scheuren, maar ach, je went eraan.

Morgen nog een dagje om nogmaals in Denver iets te doen, en zondagmorgen richting het vliegveld.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Denver, 18-9-2010

Vandaag lekker uitgeslapen en na het ontbijtje zijn we naar een wildlife refuge gereden; het Rocky Mountain Arsenal Wildlife Refuge. Een hele mond vol voor een groot vierkant stuk grasland, met een paar meertjes en wat groepen bomen. Dit gebied ligt tussen het vliegveld en de bebouwing van Denver in. Hier hebben we een klein rondje gelopen, er was niet zo heel veel te zien, je hoorde wel veel vogels maar bekijken, ho maar. Wel kwamen we een grote vlinder tegen, echt wel een mooi beestje, en bijna zo groot als je hand. We hebben het even opgezocht, en we denken dat het een Monarch vlinder is. Hierna zijn we dwars door Denver gereden naar de Southlands Mall. Dit winkelcentrum is behoorlijk groot, als je aankomt rijden is het net of je door Disneyland Parijs rijdt; allemaal brede, aangeklede straten, met lampjes, muziek, speciale lantaarnpalen, bloembakken, fontijnen, etc. Erg leuk om doorheen te rijden. En, het is dus anders opgebouwd als de meeste Mall's, het lijkt wel een dorpje.

Hierna zijn we op ons gemak terug gereden naar het hotel, onderweg nog even gestopt bij een autoshow van allemaal ouwe karren en dikke auto's.

Morgen willen we rond 0800 uur de auto inleveren op het vliegveld, we hebben de vluchten nog even gechecked en alles lijkt gewoon op tijd te gaan. Rond 1115 moeten we dus opstijgen richting Minneapolis, en rond 1525 moeten we vertrekken richting Amsterdam. We zien het wel, op Minneapolis hebben we 65 minuten om over te stappen, dat moet voldoende zijn (verleden jaar ging het ook erg snel op Minneapolis).

Waarschijnlijk is dit dus het laatste verhaaltje uit de USA, tenzij we net als in 2008 48 uur vertraging hebben; dan horen jullie morgen gewoon weer van ons ! Als alles gaat zoals het hoort, dan komt het laatste verhaaltje vanuit thuis.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Weer thuis !, 21-9-2010

Hehe, we zijn (helaas) weer thuis ! Helaas, omdat de vakantie er weer op zit, maar aan de andere kant, het is altijd prettig om weer thuis te zijn. De vluchten verliepen soepel en op tijd, geen problemen gehad. Vanaf Denver om 1120 opgestegen richting Minneapolis, en na 1 uur en 40 minuten landen we, en konden meteen de horloges weer een uur verder zetten. We konden meteen doorlopen naar de andere gate, daar zou het boarden voor de vlucht naar Amsterdam elk moment gaan beginnen. Toen we bij de juiste gate aankwamen, was het boarden net gestart. Wij hadden in Denver al de boardingpassen voor deze vlucht uit laten printen, dus we hoefden maar heel even te wachten en we konden meteen weer instappen ! De vlucht vertrok keurig op tijd, en sneller dan gepland landen we om 0605 weer op de Nederlandse kleibodem. Jan en Anneke stonden al te wachten op een niet erg druk Schiphol, en na een broodje en een koffie zijn we naar huis gereden. Hier nog even wat bij zitten praten en daarna toch maar even het bed opgezocht.

Vele foto's, video's en indrukken rijker zijn we dus weer thuis; en ook voor deze reis kunnen we weer zeggen: het was een prima trip ! We hebben weer van alles gezien, weer een stukje States gehad waar we nog niet geweest waren, kortom ; het was gewoon weer goed.

Iedereen bedankt voor het volgen, bedankt voor de gegeven reactie's, en misschien weer tot de volgende trip !

Ik zal de mailinglist leegmaken, je krijgt dus na dit verhaal geen e-mail meer.

Groeten, Eric & Carin



Menu

USA 2010